نوشهر یکی از شهرهای استان مازندران ایران است. جمعیت این شهر بر طبق سرشماری سال ۱۳۹۵، برابر با ۴۹٬۴۰۵ نفر بوده‌است.نوشهر مهمترین شهر غرب استان مازندران می‌باشد. مردم نوشهر از قومیت طبری هستند و به زبان طبری به گویش کجوری که به گویش مردم شهرستان نور و چالوس شباهت دارد صحبت می‌کنند.
شهرستان نوشهر در طول تاریخ دارای دو بخش کوهستانی و جلگه‌ای بود که به بخش کوهی کجور و بخش دَشتی کجور معروف بود و در طول تاریخ جزوی از شهر کهن رویان به پایتختی کجور بود که شامل شهرهای فعلی شهرستان نور، نوشهر و چالوس بود و سلسله پادوسبانیان بر آن مناطق حکمرانی می‌کرد. اما شهر نوشهر قدمت جدیدتری دارد، قدیمی‌ترین نام شهر نوشهر سنگ تجن می‌باشد. در زمان قاجار نام این منطقه به خاچک یا خواچک تغییر نام پیدا کرد.ثبت در نقشه های قدیم. آغاز شکل‌گیری نوشهر از روستای گردکل و منطقه شهر پشت بوده‌است که در مجاورت رودخانه گردکل در شمال مسیر راه سرتاسری کناره قرار داشته‌است. در زمان قاجار به لحاظ نزدیک بودن این روستا به دریا و مناسب بودن ساحل آن جهت پهلوگیری شناورهای تجاری مورد توجه شخصی بنام خاچیک قرار گرفت؛ و این منطقه محل مناسبی برای مبادله و حمل و نقل کالا میان ایران و روسیه شوروی و سبب رونق فعالیت‌های مختلف اقتصادی گردید.
- نگه همیشکّر
- جاده میره
- گرمو دره
- جنگل چالک
- غازبنن
- فرام کلی
- پارک جنگلی سیسنگان
- رودخانه و پل خیرود
- رودخانه و پل ماشلک (در ۱۴ مهرماه ۱۳۹۷ بر اثر سیل تخریب شد)
- رودخانه و پل گردکل
- رودخانه و پل کورکرودسر
- و بسیاری رودخانه‌های کوچک و بزرگ دیگر
- جنگل سیسنگان
- آبشار چلندر
- روستای کندلوس
- روستای ییلاقی لرگان
- روستای زیبای حیرت
- دیو چشمه در روستای استانکرود
- چشمه گردو در روستای سنگ تجن
- جنگل خانیکان و آبشار زیبای خانیکان در روستای کوشکسرا
- سواحل زیبای نوشهر
- طبیعت زیبای روستای چلک علیا
- رودخانه خیررودکنار
- جاده معدن نوشهر
- دریاچه ارواح
- دریاچه فراخین
- آبشارهای دارنو
- دروازه قلب
- سد آویدر
- غارهای چلک
- تنگه دار
- آبشار «اوشارنو» اویل
- چشمه «گزناسن» اویل
- سوزن بافی
- لباس محلی
- جاجیم بافی
- گلیم بافی
- حصیر بافی
- نمد مالی
- قلاب بافی
- سفالگری
- لاک تراشی
- ترمه دوزی